“OK what’s the problem”
~ An Swartenbroekx
We zijn vereerd dat u op onze aanvraag bent ingegaan. De meeste lezers kennen u. Voor de weinige die u nog niet mochten kennen, wie is An Swartenbroekx?
Ik ben 48 en heb er geen moeite mee (lacht)! Iedereen kent me als Bieke van FC De Kampioenen! Maar ik doe eigenlijk ook veel andere dingen. Mijn hoofdjob op dit ogenblik is scenariste. Ik schrijf en edit de films van De Kampioenen, ik ben een fictiereeks aan het schrijven in Nederland en een Vlaamse film over vluchtelingen. Heel veel mensen weten dat niet. Als de generiek begint, gaan de meeste mensen al de filmzaal uit. Aan de ene kant heb ik een job die bekendheid met zich meebrengt, en mijn andere job gebeurt in de anonimiteit. Die mix vind ik zalig. Af en toe speel ik ook nog theater. Zo heb ik dit jaar de komedie “ Dubbeldate” gedaan en de monoloog “Slaande deuren”.
Daarnaast ben ik moeder van twee kinderen en twee stiefkinderen. Nu is dat overzichtelijk, want de twee stiefkinderen zijn al groot. De oudste brengt alleen nog de was binnen. Hij is 23 en zit op kot in Leuven en is net afgestudeerd. De stiefdochter, die woont al apart. We hebben een gezin van 6 gehad en dat was druk. Als je dan aardappelen moet schillen, dan ben je wel even bezig. Maar dat is ook een deel van An, want ik ben heel graag moeder.
Zoals u weet is OGWA – Ook Genks Wel Anders – een Genkse vereniging? Wat is uw connectie met de stad Genk?
Geboren en getogen tot mijn 18! Op mijn 18de ben ik in Antwerpen op kot gegaan omdat ik daar naar de toneelschool ging. En ik ben daar blijven plakken. In het begin ga je in het weekend nog naar huis. Maar omdat de opleiding geen klassieke “van maandag tot en met vrijdag- opleiding” was, bleef ik al gauw ook de weekends in Antwerpen. Ik ben daar enkele jaren blijven hangen. Daarna heb ik overal in België wel even gewoond, Mechelen, Koningshooik, Brussel, …. en nu heb ik hier in Haasrode mijn plekje gevonden.
Kom je nog geregeld in Genk?
Ja, want papa (René Swartenbroekx, auteur) en Geert (6de Schepen in Genk) wonen daar nog. Laten we zeggen: 1 keer om de twee weken. De afgelopen periode was het een beetje meer, omdat mijn papa een fietsongeluk heeft gehad. Dan is Genk toch ver weg; met het drukke verkeer ben je toch een uurtje onderweg.
In mijn hart ben ik nog steeds een Limburgse. Ik word ook boos als mensen denigrerend “De Limburg” zeggen. Je hoort mijn Limburgs accent waarschijnlijk niet meer. Dat hebben ze er echt op de toneelschool in Antwerpen uitgeklopt. Hetgeen belachelijk was, want al die leerkrachten die praatten toen met een Antwerps dialect. Maar Limburgs, dat mocht niet.
Wij zijn van OGWA, heb je daar al ooit van gehoord voordat je de mails van ons hebt ontvangen?
Neen, nog nooit van gehoord.
Wat vindt u daarvan dat er zo’n initiatief, een Holebi-vereniging, in Genk is?
Ik vind dat fantastisch!
Maar anderzijds vind ik het jammer dat die initiatieven genomen moeten worden. Ik vind het een vanzelfsprekend iets. Mensen moeten kunnen zijn wie ze zijn en kunnen houden van wie ze willen houden. Dat is zoiets natuurlijk en dat wordt door bepaalde mensen en bepaalde instanties als “onnatuurlijk” bekeken. Met als gevolg dat er dan weer initiatieven moeten genomen worden om het tegendeel te bewijzen.
U krijgt waarschijnlijk van vele personen, verenigingen of instanties aanvragen voor interviews? Waarom ben je op onze aanvraag voor een interview ingegaan?
Ik vind het sowieso belangrijk dat mensen die een bekendheid hebben dergelijke zaken (“thema holebi”) aankaarten en zeggen “OK what’s the problem”.
Zeker als in Amerika “clown Trump” de klok weer een aantal jaren terug draait. Plots mogen er geen transgenders meer zijn in het leger. Dat verzin je toch niet?! Wat is trouwens het probleem met homohuwelijken? Wat is het probleem als mensen met elkaar willen trouwen? Wie zijn wij, wie is de overheid om te zeggen: hier mag het niet, daar mag het wel. Hier mag het maar alleen op die voorwaarden, … Wat een onzin.
Dus als bekende koppen even zeggen: “Jongens hallo, het is allemaal OK!”, dan helpt dat misschien wel.
Volgens wetenschappelijke studies is 7 tot 10 % van de bevolking anders geaard. Heeft u LGBT’ers in uw familie of kenissenkring?
Niet in mijn familie, wel in mijn kennissenkring. Veel trouwens, heel veel!
Ik weet niet of er een link is, maar het is toch wel opmerkelijk dat de homo’s en lesbiennes die ik ken, allemaal ongelooflijk creatief zijn.
In de wereld van de acteurs en actrices, hangt er daar nog een soort van taboe rond deze themathiek?
Nee absoluut niet, gelukkig.
Leuk om te horen! Nu we weten dat je scenariste bent, ook van FC De Kampioenen, is er ooit aan gedacht om een LGBT-personage te introduceren?
Ik zal iets verklappen… in de derde Kampioenenfilm “De Kampioenen Forever” zal het thema heel even aan bod komen. Meer verklap ik niet.
Wanneer gaat de film uitkomen?
20 december 2017.
Stel één van jouw kinderen je komt vertellen dat hij/zij anders geaard is. Hoe zou jij hierop reageren?
Dat zal niet gebeuren. Als mama voel ik dat. Ik ken mijn kinderen. Ik kan het eigenlijk bijna niet geloven als ouders verrast zijn als hun zoon komt vertellen dat hij homo is. Als je een klein beetje een persoonlijke band hebt, moet je dat toch zien, denk ik. Ik hoop dat ik geen mensen kwets door dat te zeggen. Ik vind het gewoon belangrijk dat er een grote openheid is. Zeker tussen ouders en hun kinderen.
Maar om op je vraag te antwoorden: 1 die gaan dat niet zeggen en 2 stel dat, dan zou ik onmiddellijk zeggen: En hebt ge een vriend! Pak hem dan eens mee, of een vriendin, ze is welkom! Ik zou daar echt geen probleem mee hebben, totaal niet.
Denk je dat holebi’s en transgenders in de huidige maatschappij beter moeten aanvaard worden? Hoe zou het beter kunnen?
Natuurlijk. Dat moet gewoon een normaliteit worden! Het mag zeker niet beschouwd worden als een “ziekte” of als een “afwijking”. Er zijn nog altijd veel te veel mensen die zo reageren.
Bij de dieren komt het trouwens ook voor. Je hebt mannenleeuwen, die het met mekaar doen. Terwijl de vrouwtjes staan toe te kijken. Ik heb ooit zo’n reportage hierover gezien. Bij de dieren is dat een normaliteit en bij de mensen zou dat ook zo moeten zijn.
Ik denk wel dat we op de goede weg zijn. Toen ik 18 jaar was en op mijn laatste jaar van het Lyceum zat, werd er gegniffeld en geroddeld als iemand uit de kast was gekomen. ”Moet ge nu iets weten? Hij is homo, ohoho”. En dan waren er mensen die zeiden “Ocharme, die ouders van die jongen zullen nooit oma en opa worden…“. Dat is gelukkig al gebeterd na 30 jaar.
Zou je het erg vinden om geassocieerd te worden met een LGTB-groep? Of een filmpje met een quote, die dan op onze pagina gepost wordt, maken? Wil je ook dan onze Facebookpagina liken?
Ik wil dat zeker doen. Ik wil dat zelfs delen.
Veel mensen staan positief t.o.v. een homohuwelijk. Maar hebben twijfels over adoptie door homokoppels. Hoe is jouw standpunt t.o.v. adoptie door homokoppels?
Als 2 mensen samen beslissen man/vrouw, man/man, vrouw/vrouw, om een kind in hun leven toe te laten én op te voeden, dan hebben die daar heel lang over nagedacht. Dan ga ik er ook van uit dat die enorm veel liefde in hun lijf hebben en dat willen geven aan een kind. Je kan dat toch alleen maar toejuichen.
In elk mens zitten er een hoop mannelijke en vrouwelijke hormonen. Soms ben ik ook een echte vent. Ik voetbal graag, ik hou ervan de haag af te doen, op een ladder de goot leeg te maken, ook al staan mijn benen en armen vol blauwe plekken. Ik kan trouwens heel goed kaartlezen. Dus heb ik ook heel veel ‘man’ in mij. (lacht)
Als 2 mannen beslissen om voor een kind te zorgen, dan zal hun vaderinstinct evenwaardig zijn aan het moederinstinct.
Natuurlijk is er een verschil. Een man kan het kind niet dragen, kan geen borstvoeding geven. Die band tussen een moeder en een baby kunnen ze nooit hebben. Maar hoeveel vrouwen geven geen borstvoeding omdat het niet lukt, of omdat ze niet willen! Hebben die dan een slechte band met hun kind? Neen, zeker niet.
Ik vind adoptie door homokoppels wel OK, omdat ik er vanuit ga dat het een zeer weloverwogen beslissing is. Ik weet van een bevriend homokoppel, dat die procedure enorm duurt en dat ze je jaren screenen. Een beetje ‘te’ eigenlijk.
Ze maken het bijna onmogelijk. Dus als mensen echt volhouden en absoluut hun best doen om aan al de criteria te voldoen, dan ja ….dan heeft dat kindje nogal geluk om in zo’n warm nest terecht te komen. Dat kan je alleen maar toejuichen.